Day: September 23, 2024

Comharthaí Sráide Impiriúlacha/Caipitleacha Clúdaithe ag Misneach

Chuaigh gníomhaithe Misneach BÁC i mbun gnímh díchoilínithe inniu chun comharthaí sráide impiriúlacha agus caipitleacha gan mhaith a chlúdach agus cinn Gaelacha a chuir ina n-áit.

Breis agus 100 bliain i ndiaidh bunú an stáit, tá rianta an impiriúlachais le sonrú go fóill i gcuid dár logainmneacha. Tá ómós tugtha go fóill do lárionad cumhachta Shasana ar nós Westminster agus do chlanna ríoga agus a gcuid giollaí – leithéidí Tudor, Mountjoy agus Windsor – ar shráideanna agus cearnóga na hardchathrach.

Parlaimint agus clanna iad seo a chuaigh i mbun, nó a thug caoinchead, don scrios a rinneadh ar na Gaeil, ar ár dteanga agus ar an gcultúr Gaelach.

Is deacair ar shochaí bogadh chun cinn go síceolaíoch nuair atá rianta siombalacha an impiriúlachais mar seo le feiceáil inár dtírdhreach agus thart orainn go fóill.

Anuas air sin, tá fabht an chaipitleachais, a scriosann logainmneacha ársa, le sonrú sna hainmneacha gan chiall a chuirtear ar eastáit agus bloic árasáin nua.

Seachas ainmneacha a bhfuil nasc acu lenár n-oidhreacht, molann forbróirí ainmneacha gan nasc ar bith leis an gceantar nó na logainmneacha Gaelacha, agus gan samhlaíocht ar bith, ar nós ‘Parklands’ ‘Falcon’s View’ agus ‘The Coast’. Meastar go bhfuil ‘luach’ ag baint le hainmneacha cosúil leis seo agus áitreabh á ndíol sa mhargadh tithíochta.

Is léir go bhfuil ag teip ar choistí comhairleacha ainmniúcháin ag leibhéal na gcomhairlí contae smacht a choinneáil ar an bpróiseas seo. Mar sin, is fúinne atá sé aird a tharraingt ar na laigeachtaí seo.

Tá borradh faoi na healaíona Gaeilge i láthair na huaire, agus léiríonn suirbhé i ndiaidh suirbhé an tobar dea-thola don Ghaeilge i measc an phobail. Ach níl an stát ag gníomhú dá réir sin, bíodh sin i dtaobh comharthaí sráide, nó i dtaobh rudaí níos práinní ar nós líon na gcainteoirí laethúla sa Ghaeltacht nó an ghéarchéim sa chóras oideachais agus earnáil gaelscolaíochta.

An phríomhchúis leis na heaspaí seo, ná easpa spéise an rialtais in aon phróiseas díchoilínithe. Cé gur athraíodh roinnt logainmneacha san fhichiú haois, is beag cinn a athraíodh le déanaí.

Tugann muid suntas do na hathruithe a rinneadh le blianta beaga anuas sa Bhreatain Bheag, áit ar athraíodh na ‘Brecon Beacons’ go Bannau Brycheiniog agus ‘Snowdon’ go ‘Yr Wyddfa’.

Fáiltíonn muid roimh ainm na páirce náisiúnta nua i gCorca Dhuibhne, Páirc Náisiúnta na Mara. Ach cé go bhfuil Brainse agus Coiste Logainmneacha ar an bhfód chun comhairle a thabhairt faoi na teideal cearta ar logainmneacha i nGaeilge, tá sé thar am tús áite a thabhairt do logainmneacha Gaelacha agus fáil réidh leis na lipéid impiriúlacha agus caipitleacha gan chiall, bíodh sin thíos faoin tuath nó ar shráideanna na bailte agus na cathracha.

Ba chóir don stát Aonad Díchoilínithe a bhunú chuige sin – aonad a thabharfadh aghaidh ní hamháin ar Ghaelú na logainmneacha ar bhealach céimiúil ach a dhíríodh ar bhearta díchoilínithe níos práinní fiú, amhail tógáil lonnaíochtaí lán-Ghaeilge.

Ag obair as lámha na Roinne Tithíochta, agus na hÚdaráis Áitiúla, d’fhéadfadh a leithéid d’Aonad Díchoilínithe suímh feiliúnacha do lonnaíochtaí lán-Ghaeilge a aithint agus na pobail a mbeadh le cónaí iontu a thabhairt le chéile.

Ach, mar is eol dúinn, ní spéis leis an stát nuachoilíneach atá ag bánú ceantair Gaeltachta, ag maolú fás na Gaelscolaíochta, agus atá breá sásta le ceannasaíocht an Bhéarla inár dtírdhreach, beart dá leithéid a chuir i gcríoch.

———-

Imperialist/Capitalist Street Signs Covered by Misneach

Misneach Dublin activists have undertaken a decolonial action today, covering imperial and capitalist street signs and replacing them with Irish ones.

Over 100 years since the foundation of the state, the rot of imperialism is still evident in our placenames. Deference is still paid to the centre of English Power such as Westminster and to the royal family and their servants – the likes of Tudor, Mountjoy, and Windsor – on the city’s streets and squares.

This parliament and these families undertook, or facilitated, the destruction of the Irish, our language and Gaelic culture.

It is difficult for a society to move forward psychologically when there’s evidence of imperialist symbolism still visible in our landscapes and all around us.

Moreover, the poison of capitalism, which destroys ancient placenames, can be seen in the meaningless names that are applied to new estates and apartment blocks.

Instead of names that have a link with our heritage, developers suggest names that have no connection to the area or to Gaelic placenames, without any imagination such as ‘Parklands’, ‘Falcon’s View’ and ‘The Coast’. It’s assumed that there is “value” in these names when property is being sold in the housing market.

It’s obvious that advisory committees at the level of the county councils have lost control of this process. Therefore, it’s up to us to address these weaknesses.

Irish Language arts are currently thriving and surveys consistently show a huge amount of support for the Irish language. However, the State is not acting in line with this, whether that’s in terms of street signage, or more pressing issues like the number of remaining native speakers in the Gaeltacht or the crisis in the education system and the gaelscoil sector.

The main reason for these deficiencies is the lack of interest by the State in any decolonial process. Although some placenames were changed in the 20th century, few have been changed since then.

We note the changes in recent years made in Wales, where na ‘Brecon Beacons’ was changed to Bannau Brycheiniog and ‘Snowdon’ to ‘Yr Wyddfa’.

We welcome the name of the new national park in Corca Dhuibhne being called Páirc Náisiúnta na Mara. But although there a Branch and Committee for Placenames exists to advise on the correct titles for placenames in Irish, it is high time priority was given to Irish-language placenames and the imperial and meaningless capitalist names were replaced, whether that be in rural areas or on the streets of our towns and cities.

The state should establish a Decolonial Unit to conducht this work – a unit which would set about not only Gaelicizing our placenames in a graduated fashion but would also undertake more pressing decolonial actions, such as developing communities of Irish-speakers by constructing housing.

Working hand in hand with the Housing Department, and with local authorities, such a Decolonial Unit could locate suitable sites for housing for Irish-speakers and bring together those who would live in them.

But, as we know, the neo-colonial state which is depopulating Gaeltacht areas, hampering the growth of the Gaelscoil sector, and is more than happy to continue with the dominance of English in our landscape, has little interest in carrying out such actions. Therefore, it is up to the Irish-speaking public to highlight these deficiencies.